BEDENİMDE SAKLI RUHUM

ömrümü çalarken aşka ahrazlar
ey bedenimde saklı ruhum
bilmez misin imgemde senler
manasız benlikler
yüreğimde yangınlar var

isyanlı sükutla adın zikredilse bir yerde
panikleyerek geri döner göçmen kuşlar
sokakta susar çocuklar
ben, teşne demeden
az önce yanımdan ayrılmışsın gibi ıslanır kirpiklerim

kırlangıç kanatları kadar narin bildiğim sen
bileyerek dünden hırsını
her metreye bir darağacı
her soluğa bir neşter sözlerinle
göğün memesinden ağular sağarsın

küllendi
söndü diye düşünürken içindeki volkanlar
yeni homurtularla kaynamaya başladı
ölümüne okunan sela sesini
hissetmişçesine artçı sarsıntıları
içimde uluyor kuduz köpekler

hesap vermeden
açıklama yapmadan gittin ya
küstüm her şeye
Elmalı konağa,
Kocatepe’ye
MY Sanat’a
Tiyatro’ya gitmiyorum artık
anlayacağın
el ele gezdiğimiz sokaklara bile uğramıyorum

bazen
eskaza
farkında olmadan uğrasam durağa
son uğurlayışım gelir aklıma
alaycı tavırlarla tebessüm etmiştin ya
merak ediyorum da
giderken sen mi çaldın
bedenimden saklı ruhumu

Efkan ÖTGÜN