gecegüzel ve binlerce yalnızlık geçiyordu zamanı delen küçük düşüncelerde omuzlarda dünyanın kahrı yüreklerde kırık ok uçları bir şeyler düşüyordu karanlığın sahipsizliğine bir hiçsin gökyüzünün kalın dipsizliğinde kimsin sen neyim sin ne sin diğe bağırıyordu yankılar kulağımda kuş kanatların sesi elimde siyah bir kedi varken unutuyordum kendimi kırılmış bir bir gün gibi güneşle doğup ayın beyazı tokat gibi yüzüme değer iken yalnızdım yolar gibi yıpranmış insanlar gibi unutkan. - |
harika bir şiir
iyi ki varsınız
VAR olun
saygılar