UÇMA
Şimdi mavilikte uçma zamanı,
Bıraktım dilimden, anı, amanı, Kestim göbeğinden onca gümanı! Gümanımı geleceğe saklarım, Aldırma sen, ben kendimi haklarım! Her göze başında içtim doluca, Her sevda kanıma girdi delice, Çaldı gündüzümü her gelen gece; Dudağımda acı tebessüm kaldı, Son gelen depremle her şey yıkıldı! Şimdi küllerimden doğ yeni dünyam, Gerçekleşir belki kırk yıllık rüyam, İnce derelerde bulanık suyam; Daralan yollarım açılır elbet, Dar boğaz da kalmam ben ilelebet. Düşe-kalka yürümeyi öğrendim, Emekliyor şimdi sevda bebeğim, Her oyun başında ben, körebeğim; Kestim körlüğümü, kör bıçaklarla, Sonsuz mavilikte beni kucakla. Bir daha düşürme, sonra kalkamam, Dallarım boy verdi, meyvesi tamam, Öz dilimle konuş, sonra anlamam; Anlamamak, körlükten de beterdir, Kalkacağım son yer, düştüğüm yerdir. Hayrettin YAZICI |
Gerçekleşir belki kırk yıllık rüyam,
Ben de eller gibi çalıp-oynayam;
Daralan yollarım açılır elbet,
Darboğazda kalmam ben ilelebet...
Kalıbı,üslubu ve muhtevasıyla yine çizgiüstü bir çalışma,
Özellikle muhtevası ümide kapı aralayan ,engin ufuklar çizen gayet güzel idealizmi içinde barındıran etkili bir çalışma,
Candan tebrik,takdir,selam ve dualarımla efendim...