GÜZ YALNIZLIĞI
poyraz esiyor
buz kesiği hava martıların gölgesi düşüyor üskidar’a üsküdar çok kalabalık arayıp vurdu beni güz güneşi dudakları çatlatan yalnızlık üşütüyor daha çok sis dalgası denizin kokusu rüzgarın acımasızlığı ruhumu hançerliyor yitirdiğim sevinçler inliyor salacak boyu kız kulesi deniz feneri karşıda yarımada bugün üsküdar benimle ağlıyor yeşil mavi ağaç ağaç caddelerde yürüyorum dinlemekte güzel hayattan sesleri kendimi sebep sonuç olup bitenleri düşünüyorum gün boyu saatlerce içinden çıkmak zor çaresiz kalıyorum iskeleye çıktı yolum bir vapurun homurtusu insan kalabalığı güz soğuğu durmak bilmez canlılık bense ölümcül yalnızlık yol biter üsküdar bitmez.... mustafa kaya 28.08.2018 / üsküdar |