Gerçeğin kabul günü !senden önce senden sonra desem haksızlık ederim sen hep önceydin önce sen. gözlerin çözdü gözlerimden bekâret kemerini . ! sen bakışlarımın ilk sahip -i ne oldu bilmem , öylece duruyorduk sokağın başında varlığınla yokluğun kardeşti ben varlığına aşıkken nasıl eş oldum yokluğuna ! güneşimi tuttular. olmaz demenin yolunu mu bulmuştu bir sağa bir sola devrilen başım , kimi selamlıyordum kime yol gösteriyordum yolunu kaybetmiş ben. kelimeler yalpalayarak yol alıyor dudaklarımda kıyısına vuruyor hüzün dalga dalga yayılıyor acı bir tebessüm acıta acıya doya doya doyamadan birbirimize nasıl doldu bunca dert içime onca yağmur bulutu nasıl sızdı gözlerime nerde sığındığım gözlerinin kuytusu ? esiyor bir deli rüzgâr dünden bugüne gökyüzü mavi geceler kara çimen yeşil toprak kahverengi ağaçla da çiçek bilmeyen var mı ? yok ya bizi..! ah ömrüm ah iki gözüm çok üşüdüm . bugün gerçeğin kabul günü ürktü kalbimde ki kuşlar. 04.03.2019 /Balıkesir Canan EREN Fotoğraf ; Canan EREN |
sevgiler çok güzel.yüreğimde hissettim şiirinizi