Kuruntu
Hiç derdim olmadı,
Olmadığından, neşe, mutluluk nedir bilmedim, Etrafımda bekleyip, dikeldi insanlar baş ucumda, Ben ise düşürdüm, kaldırdım, öldürdüm, Şeytanın bile kıskandığı taş ocağımda. Hiç sabahlarım olmadı, Akşamları kavramadığımdan, Nice varlıklar yandı, Bana ulaşmasın diye alevler, Ben ise kor oldum her şeye, Galiba ben kör doğdum dünyaya, Hiç görmedi gözlerim yanlışı, Bilmeyince seçemedim doğruyu, Cevapsızlığımdan; Duymadı kulaklarım hiç bir soruyu, Çözümsüzlüğümden, Alt edemedim hiç bir sorunu. Galiba, lüzumsuzluğumdan ölemiyordum, Galiba, ölmeyi anlamadığımdan, yaşamıyordum. |