Siyah Günce:
Eskidendi
Belki milyon vakit öncesinden Kelimeler mancınığa konulup Uzağa fırlatılmamıştı henüz Çay demli, Ufuk çizgisi belirgindi Bir şiir ötemde Kırık şehirler dururdu Biteviye, bakardım Eksik hikayelere Umut fısıldardı bazı kadınlar Unut diyeceklerdi sonradan Bile isteye darılıp iç sesime Dinlerdim bu fısıltıları Sımsıkı örterdim kalemimin üstünü Korkardım ince hastalığa yenilmesinden Fakat kurtaramaz, yitirirdim çaresiz Yeni baştan susmalar söyleşmeler Gelir geçerdim zamandan Yazılırdım siyah günceye Tıpkı bir kabahat gibi, Sözüm bitinceye... |