Beyzanurgözden çıkarılmış gülücük kuşu beyaz dört duvarda uyandı içerisi ilaç kokusu canı sıkıldı pencerede bir kaç yaprak kuru rüzgar yasaktı saçlarına üflemesi darıldı yaşama gülmek için yaratılmış olsa da içine kapandı dışında uzak kırık bir kaç uzak ışık yürüdüğü zaman küçük geldi yüreğine ilk baharları kuru yazları ıslak yağmur buğusu düşünceleri alaçaklı bir gece yüzü yıldızların parlaklığı bir veda istedi o kadar çok koşmak isterken garip dünya da kahkahaları ve gülüşleri umudun yedi kat semaya indi küçük bir kuştu o gövdesi siyah geceye sarıldı hiç uyanmadı o gün dünya bir gündü o da gözlerini yumdu uyanmak istemedi elfida |