Hayallerimiz vardı sevgilim
Bu hayalet şehrin ve zamanın dışında
Tutar başımızı Ay’ın suyla seviştiği yerlere gönderirdik
Saçlarımızda yumuşak elli bir rüzgâr
İçimizde alev alevdi umutlar

(sevgilim bak, şu kuş ne kadar da sana benziyor)

Oysa
Vurulmuştu bu şehir

Mavi bir nehir olurdu sesin geceler boyunca
Boğardım kendimi sularında
Parmak uçlarımda altı dilli bir dev
Sana kanardım yeniden doğa doğa

(sevgilim bak, şu bulut ne kadar da sen)

Oysa
Kanıyordu bu şehir

Ruhun ruhuma dokununca
Mini mini periler doğururdu mor menekşeler
İşte o an
İçimde pır pır ediverirdi ürkek güvercinler

Çünkü sevgilim
Ağır yaralıydı bu şehir

Mini mini perilerin ateşten kar saçlı dadıları olurdu
Ve mevsim bize hep bahardı

Derken bir rüzgâr
Eli büyük, eli ağır şarkılar gibi bir rüzgâr
Tuttu fırlattı bizi tutkunun doğurduğu masallara
Geriye akordu bozuk yağmurlar bıraktı

Çünkü
Ölüyordu bu şehir

(Sevgilim, sana sevgilim diyorum diye kızma. Ama sevgilim, keşke… Bir çocuk başında döner miydi dünya?)

Hayallerimiz vardı sevgilim
Hayalet miydi bu şehir yoksa hayaleti biz miydik bu şehrin?