BÜKÜLMEZ BİLEK
Ben sıramı savdım, sen üzül biraz da
Yaşanmadı saydım, izi kalmamışçasına Hem sen değil miydin beni hakir gören Kör öldü de badem gözlü mü oldu? Müebbetin tam ortasında uyandırdı gardiyan Oysa tam unutuyordum, sıfırdan başladı zindan Aşk dediğin o demirden bükülmez bilek Sende dursun, seni acıtsın kıyamete dek |