HUZUR EYLEDİK*
Umutlar düşledik
Zamanı kendimize doğru zapt edemedik! Var gücümüzle huzur eyledik Kırıldı yuvaların adil zincirleri. Seçimler yaptık Amma... Bir türlü kendimizle barışık olamadık! Paylaşamadık! Bölündük! Dövüldük! Ağlatıldık! Hani rüzgar savurmuştu ağaç yaprakları Hani onarılmıştı kırılan hayatın dalları İki ekmek Bir bardak suyun şifâsı isteniyordu. Kader demezdik! Boyun eğmezdik! Ah çekiyoruz şimdilerde Kırılgan ve bir o kadar da umutsuz yüreklerle... Mehmet Öksüz |