Tuhaf Bir Şair
boynunun büküklüğüyle bilinir
yıkıklığıyla kalbinin akasyaları sevmesinden aşklar çıkartır onlara baka baka geldi bu yaşa bundan dolayı pek zarif ömrünün dalları akarsularda gizem bulmuştur yürü yürü sonlanmayan yollarda yorulmak ne, bilmemiş hiç kendini yontmuştur baştan ayağa kendini sınamıştır ne de olsa kırsal kesim çocuğu sosyete karşısında yabâni kalır lânetler komprador burjuvaziyi dikey tabutluklarında gaddar kentlerin boğulsa da uykuları pek hafiftir ikide bir sıçrayarak geçirir gecelerini çünkü devran nâmussuzdur o devran ki döner durur yakandan yıkandan yana hakperestliğin, haklılığın, hakikatin üstünden geçer silindir gibi imgelerin kesintisiz coşkunluğunda inşâ ederken kendini doymazcasına sevişir ütopyalarla şunu sıklıkla söyler: "muhteşem sevgiliyim ben berbat bir koca" kendi tercihiyle konuşlanmıştır küresel sistemlerin tamamen dışında böyleliğinden ötürü de itilmiş-kakılmıştır, dursuz-duraksız hemen herkesçe karısı dâhil |