üzgün güneş! kendini gizleme benden
bucak bucak kaçma bulutlar ardına
yeterince yanmışım, yıkılmışım
bir sırdaşa gereksinmem var
o sen olabilirsin istersen

bucak bucak kaçma bulutlar ardına
yanıma gel, elimden tut, bir şeyler söyle
yuvasını yitirmiş kuşlardan söz et
sevgiye susamış çocuklardan
gün ortasında

yeterince yanmışım, yıkılmışım
türkülerim dağlarda
kaygılarım sırlarda
apansız acımasız
vurulmuş da kalmışım

bir sırdaşa gereksinmem var
yüreğimi hararetle sarmalayacak
karanlıklar büyürken: kocaman, kirli
frankeştayn olmuşken gündüzler bile
dur-durak bilmeden yağarken kar

o sen olabilirsin istersen
sözümün uğuru, gözümün nuru
ölümüne sevmelerin elebaşısı
yağmurun ve yaşamanın yorulmaz yorumcusu
mor-ötesi bir ışıkta sessiz serüven

üzgün güneş: şiirimin suç ortağı
kışkırtıcı olduğu kadar delişmen

(*): Eksik Kırlangıç, Nisan 2014