Zaman da eskiyor tıpkı insanlar gibi,
Ne rüyalar kalıyor dünden ne hülyalar.
Bir bilinmeyenden geldim sanki bugüne,
Geçmiş zaman bir bir silinip gidiyor.

Dünden kalma bir yol geçiyor bu şehirde,
Meydanların da meyhanedekilerin sureti yok gözümde,
Her anını yaşadığım üç zamanım vardı da,
Şimdi bakıyorum da hiçbir şey yaşanmamış gibi.

Bilirim sükut’un dili yoktur sadece yaşanır,
Benim de vakti sükut anım geldi geçiyor.
Duyuluyor mu bilmiyorum içimdeki depremler,
Sarsıp duruyor içimdeki büyüyen duyguları.

Dün gece geçmişten son izler resimlere baktım,
Benden olmayanların hepsini bir bir yırttım,
Ne sahte duygular varmış yaşadığım anlarda,
Hepsi birbirinden farklı, hepsi birbirinden sahte.

Şimdi soruyorlar bana yaşanan ne diye,
Koskoca dünler bitmiş anlatılacak yok bir hikaye.
Ne yollar tüketmişim ne yönler görmüşüm de,
Gösterilecek bir şey yok ellerimde.