Neden böyledir insanlar, işleri yokuşa sürerler
Ya takıntılılar umumi, ya farkındalıkları zayıf
Biz istiyoruz ki biraz, davranışlar olsun naif.
Anlamı yok lakırtıların, güzel değil ise sözler.

Eller var o eller,ne de güzel iş görürler
Doğru insanın elinde, neşe ve keyif verirler
Diller var ya ah o diller, ya satarlar sirkeleri
Ya da bal,pekmez olur da dökerler o incileri…

İnsan konuşmadan önce, düşünmeli ve yavaşça
Kırmamak için kalpleri, hesabını iyi tutmalı
Ne çıkan söz geri döner, ne geçer yüreğin acısı,
Sen, sen ol ki üzme canı, ağırdan yürü yavaşça…

Yıllar yılı hep tartarım, sözleri terazi ile
Önce düşünür,sonra kurarım, ve belki de davranırım
Ağır gelmedi bu ölçüm, sözler ise gayet samimi
Ya bendeki durum yanlış, ya da bilenler yanılmış!
Gerçeklerin bilgisini insanlar hafife almış.

Hakkı ile ilim bilen ne güzel dost ve yoldaşmış
Rastlamak için yola çık, sayıları pek azalmış.
Dik durmuş her yerde o baş, çünkü yaslanmış gerçeğe
Eğilmemiş Hak`tan başka; ne makama, ne rütbeye…

Özünü bilmeli insan, bir hedef seçmeli kişi
Hedefi olmayan gemi, deryada dolanır gider
Varılacak bir liman var, orası menzildir belli
Zaman akıp gidiyorken, tutkuyla sarıl özüne
Çıkarsın dik yokuşları; varısın engine, düze.

Kimi alınır parayla, satılır üç beş kuruşa
Ne gurur var, ne de haya; görüntüde insan güya
Kimisi de kıskandırır, duruşuyla pek şanlıdır
Melekler bile gıpta eder, Hak yoluna sevdalıdır.

Tekamül ediyor hayat; dünkü sen bugünden farklı
İki günü bir olanın hesabı azaptır belli
İlim, edep,nezaketle doldurmalı şu hayatı
Ya güzelce konuşmalı,ya susmalı edebiyle
Onurluca yaşamanın bilincini taşımalı.
Oğuzhan KÜLTE