Kabri zemzem...
Gül aşkın çocuğu
Virdli biir buğultu ile Gözlerden gönüle akan Aşk dantelleiyle Sana sır/ılık/selamıyla.. Kelâm’a Ateşin şemsiyesiyle Yanık bir mahşerdir kulaklarımda Sana edayla bir hıfzı ikramı Süsleyerek hoş bir nizamla Huşuya değmek Arafesinde bir nuun ile Güle burkulmuş bir leylakı Kamış dudaklarında bir alevi Ağaçlarda baykuş ile Kaleme değen bir elmas ile Söz nazır ola Gönül hazır Seni seviyorum Huzurunda gönülgâhı sana değdirmek Özü dantelli bir ediple Ayağı mihraba değen kabri zemzeminde Omzunda bir kediyle Sırata hududiyetinde giren bir cenneti naimde Gözyaşıyla kalbe merhem bir yakarışla Hududu dut olmuş bir hu huyla Fır eyleyen bir kanatla İblisi kendine mal eyleyen bir muhammedi Siyahi firuzanlarla etrafında bir mış yağdırarak Ayetinde özlemlerin Işığında bülbüle rekat sığdıran Bir uçurumla Bir yay bir okla Gönül gönüle komşu ola Sana değmek hu hu ile Bahçesinde gezgin bir kıyafetle İmgesini masivasında zâr eyleye Bir perdeyi senle açmak Lâmekanda bir mahşeri Gri bir kerametle Bu ok düştü yaylalara.. Nazenin bir edayla Sana beşirli i muziplerle... Xelâ/si.. |