Seninle Yaşamak
Sana, göğsüne kurşun saplanmış bir kentin kalbinden sesleniyorum
Selam olsun ey yâr… … Bugün 1 Ocak Buralarda gün hep uzun, Geceler uzun Bir yetmiş üç boyunda her bir hüzün Ve benimle yaşıtlar komşumun acıları Ayakkabı vitrinlerinde çocuk bakışları hep aynı renk Hep aynı yarım kalmış yaşamaklar Yoksul bebeler ölümlere direniyor kundaklarda Ve benim tek geçim kaynağım senin varlığındır Sevginle besleniyorum… Ve ne zaman bıksam kendimden, gülüşün geçiyor mahallemizden Yüzümü avuçlarıma alıp ölmesem mi diyorum! Gözleri ağrıyor geceleri ayın Ve yıldızların başı dönüyor bazen Kuyulardan iple çekiyorum uykuyu Dökmek için gözbebeklerime Ve sürmek için kirpiklerime Görsen karanlıkla nasıl savaşıyorum Ne halde yaşıyorum Görsen! Ve bazen pes ediyorum yaşamaktan Sonra, gülüşün geçiyor mahallemizden En uzak ufka dalıp, ölmesem mi diyorum! Yorgun bir balığım bazen, sığ bir denizde Bazen küs bir serçe, Göğün karın boşluğunda yolunu kaybetmiş Yüzümde ruhsatsız, gecekondu bir gülüş bazen Her an yıkılmaya muktedir Papatyanın beyazı, karanfilin alı yitik, Ve bir adım daha atacak hevesim bitik oluyor bazen… Sonra, gülüşün geçiyor mahallemizden Umudun koynunda kalıp yaşasam mı diyorum! Sana, göğsüne kurşun saplanmış bir kentin kalbinden sesleniyorum Sevginle besleniyor Gülüşünle süsleniyorum Yaşamak güzel seninle Seni seviyorum… 01.01.2019 S.U. Serkan Uçar "Şiiri güne yakıştıran Edebiyat Defteri seçici kurul üyelerine ve şiire yakınlık gösterip, kalbiyle dokunan herkese ayrı ayrı teşekkür ederim" "Bu vesileyle tüm Edebiyat Defteri ailesine iyi seneler diliyorum. Sevgiler" |
Emeğine yüreğine sağlık usta
______________________________Selamlar