buzulları erittim
Kırılan dalgaların dövdüğü bir kıyının
Haykırışları içinde duruyorum Bulanık düşlerle avunmak ağır Akşam üşümeleri kedere israf zamana beklemeyi öğütlüyor sabrım kirpik kirpik kulaçlıyor boşluğunu... Sanki yas tutuyorsun, kumrular gibi cilveleşen kelebekler gibi Aşk romanlarında ilk ve son imgeyim Yalnızım ben, Şairlerin ayak uçlarında gezerim Kum ve kil Çizerim tuvallerime Güneşin buğulu alevinde buzulları erittim uykusuzlara Çisil çisil gönlümün yağmurlarını akıttım engin susuzlara.. ...........................sus ...........................dinle Koynunda uykuyu daldığı zaman güneş Beni hatırla... |