Ruh hali 2
Aklım almıyor artık olanları
zırhlara bürünmüş çaresizliğimle, gözyaşlarım kan damlatır dua’da bulunan avuçlarıma. bazen diyorum artık vakit tamam gözlerimi zorlayan kabuslar, Ruhumu bedenim’den salıp ölümün kapısını ardına zorlar. fecre kadar süren uykusuzluğumla, kâinatın korku uçurumlar’ından atlayıp paramparça ederim, yarınlara dair bütün düş’leri. Heyhat! gecenin karanlığına gömülen dün’lerim. musalla taşında silik bir isim gibi, kim olduğum belirsiz, tabutum akşamın kızıllığında indirilmiş toprağa ve ben ölen bedenin yaşayan ruhuyum. H.H |