"Dokuz aylık cennettin dar geldiği insanlarız biz" Azize.
Bilirsin,
bu coğrafyada bir çocuk yok ki,
doğduktan sonra hayatını yaşasın.





Kimse benim yaralarıma,
kelime satmasın Azize!
Bir ben bilirim,
neler yaşadığımı...
hâlâ savaşın toz ve dumanından,
görmüş değilim önümü.
ve hâlâ nefes almış değilim,
tayyibe çıkan kinin zülmün’den.
Söylesene!
kimin öfkesi veya sevgisi,
dindirebildi bu yaramızı Azize.






Bağladılar ellerini hayatımızın
sonra yasakladılar gün’(eşi)ü
ve bıraktılar bizi uzun gecelerin karanlığına.
Islak bir göğün merhametsiz’liğiydi,
yerimizi kurutup çatlatan.

Ve başladılar ölüm dansına Azize.
Bir yandan ağzı kanlı kurtlar,
diğer yandan da gökte uçan aç kartal’lar....


Bir dengbej sence ağıt yaktı Azize
Ölene ve öldürene,
demirler sustu ama kanın sustuğunu duymadım.
Ah Azize!
Kardeşlik Kabil’lerin yüreğinde soğuk bir insaf ve kara bir vicdan...



Hatırlat Azize!
Cellada,
zalime,
firavun’a,
nemrud’a,
haccac’a,
beyninde tek olmayı hedefleyen herkese,
Kâhhâr olanı.



H.Sabruk