KAR KOKUSU
Karla kaplıdır çam ağaçlarının dalları
Ucundan buz damlar iğne yaprakların Gediz suskun ve sessizce akıp giderken Yaralı kuş sesleri duyulur avcı ellerinden Akşam üstleri karlı, kışlı, geçip giderken mevsimlerinden Spil devasa bir orman, yapayalnızdır ağaçlar Doruklarında dolaşır, özgür ruhlu atlar Diz çöküp ufuklar, ayaza çekerken gece çiğ düşer ve başlar üşümeli kişnemeler Taylar kısrakların altında büzülür Sırtlarına vurdukça harlı nefesler Ay sırtüstü döner bu dağın zirvesinden ve dağ onu öperken dudak çizgisinden Tırnaklı ayaklar gezintiye çıkar Sesler yükselir, kuytularından, köşeleinden Güvenlik içinde gezinir tilkiler ve çakallar Rızıklarına koşarlar şehrin, en yakın yerlerinden Ekrem SAYGI 04.12.2018 Manisa |
Şiiri beğenerek okudun...
Kutlarım...
Şiir iyiliğin anasıdır…
............................................... Saygı ve selamlar..