SON BAHARAkıl mesafesine hapsetti kendini Sessizlik ağır bir sis gibi çökse de omuzlarına Güç bela kalktı uzandığı yerden Elif gibi doğruldu Kıyam’a durdu gecenin sessizliğinde Umut dağıttı umudu kötürüm insanlara Efil efil döküldü bulutlardan Yağmur oldu sel oldu Dalga oldu denizinde Kıyısında yok oldu... Karanlığı parçalarken dolunay İkiye böldü gecelerini Önce bir kızıllık çöktü toprağa Ardından yükseldi tanyeri Çiği düştü havanın Sonra grileşti gökyüzü Sert esti rüzgarlar Yaşarken öldü Düştü tutunduğu dalından Toprağına kavuştu bir yaprak... Ekrem Saygı 09.05.2023 Mudanya |