NİSA
Eskinin karnında patlıyor çıban
Zamansız takvimlerde doğuyor sıkıntılar Kendini kuruyor bir Nisa içe dönerek Karatıyor ve kapatıyor gönül kapılarını Bulandırıyor arka bahçesinin taze sularını... Nasıl duyulmazsa ağacı kemirirken kurtçuğun sesi Sessiz ve içsel bir ırmağa dönüşüyor göz pınarları Ve avutları içinde bülünüyor dil Titrek dudakları arasında mırıldanıyor boşa Bulanık nehirlerde akan su gibi, gözlerinde yaşlar Bilmez ki Nisa... Çöken bir hayat... Her an yeniden başlar Ekrem Saygı 25.08.2018 |