Gün gelir
Tutsak yüreğin ardın sıra kapanır kapısı
Suretler sorgusuz sualsiz neşterlenir
O bakişlar bileylenir kör kurşuna inat
Sormaz halin nice olur dört duvar matem tutar
Kol kanat germez görenler tefe tutar
Sus pus olur uçan kuş bir fısıltı uğruna
Baykuşlar tünemiş virane gönül tahtına
Zifiri karanlık eyler görmeyen gözün perdesine
Kendini hiç eyler içtiği zehri şerbet hatrına
Gönlünü hoş eyler alığı nefes uğruna
Kendini kul eyler zikrettiği 4 kitap 4 makam aşkına
Kendini nebi eyler erenleri evliya aşkına
Sonra sus eyler masumu paklar aşkına
Kendini yar eyler yanıp yakılanların aşkına
Kendini köz eyler sevdayı kendine yük edenler ardına
Korkuyu def eyler inancındaki hurafeler adına
Neylerse gönülneyler abayı hırka aşkına
Kendini feda eyler uğrundakı yağlı urgan aşkına
Sevdayı hal eyler gönül tahtındakı sevdasına
Kendini sır eyler sırrı hakkıkat aşkına
Kendini son eyler üryan gezen melekler uğruna





Vakit zifiri karanlık vakit aydınlığın iniltisi
Zordur sevdaların hükmü
Korkutur insani içindeki
Bir bedende bir bütün olmak adına
Kabullenmez aynı dili ayni messebi yok sayanlar
Adına cehalet derler onca zahir zaman durduramadı
Onca sevda heba oldu
Onca ınsan kül oldu
Mezar taşları adlarını kurşunlarla işledi
İlmek ilmek nakiş eylendi alın yazısı
Fer eyledi gözündeki akıttığı yaşları
Oncacık bedenler için kazılan toprak
Sorgusuz sualsiz hesapsız kitapsiz
Kara toprağı ardın sıra defneylendi





Şimdi sorarım hangi ana dayansın bu acıya
Hangı baba katlasın bu sancıya
Hangi gardas hangı bacı sarsın kara topraga
Hangi vicdan kabullensin bu yazgıya
Hangi kul mahşerin hesabını kabullensin ardın sıra
Ölüm kolaydır nicesi gitti dönmedi
Vebal ağırdır nicesi aldığı ahı kefenine sarıp sarmaladı
Niçesi çile çekti sevdikleri uğruna
Niçesi mahrem bildi gözündeki neferi bir damla yaş ugruna






Şimdi kime kaldı ki bu dünya
Sultan sülaymana kalmayan pahi taht
Hangi zülmün yerle gök arası sorgusu sorulmadı ki
Şimdi sıra kimdedir vakit zamana yenik düşme zamanı
Kim hakkı hakikatı dilde şerbet eyledi kim zehri bal eyledi
Durun ey faniler sıra sırı hakkikatte dem eyleme zamanı




Yüzüm yerdedir gönül el elpence divanında





Durmaz oldu kanayan yaralarım
Sızlar oldu üşüyen yüreğim
Dinmez oldu gözümdeki yaşlarım
Susmaz oldu içimdeki feryadım



Es deli rüzgar eski toza topra karışayım
Yağ üzerime yağmur gökyüzü kana bulansın
Kalk yatan toprak üstüme balçıgın sıvansın
Çak çıranı yak kor eyle yanan yüreğimi kül eyle
Son nefesimi bal eyle nefsine yenik düşenler ardına





Vakit nicedir zaman gidene beş kalada
Geldim gidiyorum üryandır sozalmayan acılarım
Bir sevda uğruna sırtladım onca vebali
Bir nefes ugruna kırdım kolumu kanadımı
Bir hakkıkat ugruna hiç belledim benliğimi
Bir hatrı sel eyledim gönlümdeki deryayı deniz hatrına
Bir seni sen eyledim senli sevdalar ugruna
Kendimi yok eyledim gören gözler ugruna
Meger seni yoluma yoldaş eylerken
Yolun yoldan şaşmış ben kendimi var bellerken
Düğümlendi bahtım karalandı yazgım
Vakit gitme vaktidir usulca
Sızlanmayasın isyan etmeyesin sır eyleyesin gönlümdeki neferi
Sırrını sır eyle gönül yaksa hakkın yolu incinir
Küskün eyleme gönlünü kırgın düşürme ömrünü
Nasıl geldiysen öylede gitme vakti







Kal diyenin olmaz git diyenin susmaz
Yol uzun yola yoldaş eylediklerin hatrına
Ruhun bedenden ayrılma vaktı
Sel gider kum kalır misali
Yürekte kalanlar baki bedende kalanlar kafi
Şimdi yoklukla varlık arasında sır olma vakti
Elin kolun baglanıp dilin mühürlenip gözlerine mil çekilip ayakların prangalanıp kulakların duymayıp
Şimdi duanla bedduanın dike gelme vaktı
Ahların veballerın amellerin sorulma vakti
Payıma sevda düştü sorsun sorgu sual melekleri
Bedenim mühürlensin sahıt bildiğim yüreğim dillensin
Katran karası ateşi yakın üstüme
Yağlı urganları gecırın ılmek ılmek boynuma
Kefenımı arsınlayın soguyan bedenıme
Vakit gitmelerdeki kalmaların agır bebalı
Şimdi susma vakti şimdi sevdaya yük olma vakti
Şimdi sevda ugruna vazgectıklerimle yüzleşme vakti
İimdi kaybettiklerimi kazanma vakti
Şimdi sevdamla baş başa kalma vakti
Vakit zaman içinde hic olma vakti