ESMESİN
ESMESİN
Karadeniz’den su veririm Susamış topraklara… Sevgiyle yeşerip, Gül açsın dudaklarından! Sakın yan bakayım deme, Bu ikaz sanadır. Esmesin yüz milyon yel, Tanrı dağlarından! Ne yüce Türk adıdır, Kerkük, Aşkabat, Ankara… Nasıl feda ederim, Kutsal toprağımdan! Özgür olsun diye, Öptü ve çıkardı, Altın kabzalı, Kılıcını kınından! Düşer kara toprağa, Fakat asla bırakmaz bayrağı! Rengini almıştır, Al kanından! Adımız andımızdır, Tarih içinde barıştır, Bozan olursa eğer, Vazgeçeriz canımızdan!.. Yusuf Yılmaz |