vicdan vagonu
yalnızlaştırılan kadınım
her daim aşk tüten yanlarım sızlamakta ahşap evlerin tüten bacası gördünüz mü yarım eksik balıkçı ağlarına takıldımı körpe gençliğim mazinin sarmalında kifayetsizim derbeder elleri nasırlı gözlerim mühürlü dudaklarım mimli Naftalin kokulu tavan arasında sırlı peçeli yamalı ezilen gençliğim püre gibi kavanozlara dizili beyhude yıllar ah ah diğer yarım nerede? sokakların asfaltı zimmetli gözlerinin sürmesine gece gündüzle bilek güreşinde Körelmiş beyinler sustalı sıkıştırılmış fanus içerisine susmakla mükellef oldunuz gençliğim iremin bahçesinde yaz bir daha yaz sözlerim bir arpa boyu yol alsın yelesini sırtlamış çifte yemiş biçareyim atın eyerinin küfesinde beni nadasa yatırdınız eze eze doyamadınız baharımın eşiğinde yalnızlığa sürüldüm hey eskici asi rüzgar kadar haşmetli tayfun ,bora endeksli bir o kadarda vicdan vagonusun hallaç pamuğuyum tel tel sökülüyorum üşüyorum ısıt busenle dünü, bu anı ve yarınımı ey eskici duydun mu eksik yarım nerede? |