EZAN ÇİÇEĞİ
Talihimle beraber, hüzmesiz kaldı nehir
Yârâb! Uyuyor bende, nakışsız kaldı şehir Yürekte açılmıyor, daim açan çiçekler Onsuz kalan gönlüm, vakti boşa mı bekler? Yükseliyordu ufka, ezanlarımın âhı Kimsesiz kaldım şimdi, oldum hicrin seyyâhı Çıkarken dik yokuşu, dünya denen mekânda Açtı çiçek önümde, tespih tespih ezanda Bir akşamın rüzgârı, içimde soluyorken Kaplamıştı rüzgârım, bende ben oluyorken Zamanın akışında, ürkekleşti bakışım Esmer gecelerimde, başlamıştı nakışım Akşamımdan geceye, taşıdım hülyaları O kısacık zamanda, dolaştım deryâları Artık sabah yeliyle, hüzmelendi nehirler Yârâb! Umutluyum ben, nakışlandı şehirler Nakışlanan yerlerde, güldü zaman eleği Açıyordu kalbimde, bende ezan çiçeği! |
Yârâb! Uyuyor bende, nakışsız kaldı şehir
Yürekte açılmıyor, daim açan çiçekler
Onsuz kalan gönlüm, vakti boşa mı bekler?
Yürekten dökülen sevginizi ve güzel şiirinizi kutluyorum.
Saygı ve hürmetlerimle.