MESNEVİ ( YAĞ AŞK İLE )
Kim demiş yangın yakar kalp zârını
Öldürür aşk hep, özün zor hârını Tatlı bir meltem eser vurgun yüze Sonlanır mâtem, dolar cevher göze Gökte yıldızlar yanarken durmadan Kor gecem meşkler yakar can yormadan Ellerim güller yığıp, sarsar beni Dillerim seller yığıp, kırpar teni Gözlerim aşk damlatır, katran solar Közlerim nur çağlatır, hasret yolar Han yanar durmaksızın, efkâr biter Bahçeler hep aşk yazar, bülbül öter Çarpılır bir bir hüzün, dertler ölür Kırpılır bir bir elem, ziftler ölür Dilde çağlar aşk, olur hep perdesiz Bahçe bağlar gül, kalır hep perdesiz Yükselir hep, kor niyazlar göklere Aşkla yangınlar iner hep köklere Çağla ey Pervâne, dön sen şevk ile Bitti artık hasretin, yağ aşk ile ( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / ) - . - - / - . - - / - . - / |