Düşer Ölüm Bileher gün biraz daha büyüyor dipsizliğimin cukur sessizliği gözlerim bakamaz iken karanlığa ruhum delik deşik sanki rüzgarda üşüyor karanlık korkularımı kovalarken yüzüm sönük kalıyor her gece biraz daha ölümlüyüm nefesim aklıma yetmiyor kurtaramıyorum hiçliğimi gülümsemelerim sanki sessiz cığlık kendimi ışığa uğurlayamıyorum yorgumun içim dışım kendime uyuz uğultu sanki dünya tatsız tuzu yok kırılganlıklarımın alıştım acımayan duygularıma belkide unuttum aşkın şaşkın ızdıraplarını bitmez derdim sonu olmaz derdim meğerse içim bile üşürmüş kasımın on yedisinde bir akşam yalnızlığında. - |
Sevdalı duyguların coştuğu bir gönülle kaleme alınan şiiriniz enfes...
Şiir sevdik, şiir yazdık, şiir okuduk...
...................................... Saygı ve selamla..