sanma ki unutulacaksın
kalp artık senin tek mekanın
yokluğun varlığın hep orda
düşmese de hiç yolun bana,

sanma ki vazgeçerim senden
dünyayı verseler de hepten
tutar mı hiç senin yerini
kainatın lütfu bir nevi,

sanma ki güler sensiz içim
sinsi sinsi ağlar o biçim
sessizlik neye ki alamet
ermediyse aşka hidayet,

sanma ki umut tökezlemez
artık mucize de beklenmez
başa gelen çekilir derler
ne varsa acı yas dert keder,

sanma ki tüm sevenler mutlu
olsa da en harika duygu
bulunmaz bir eşi benzeri
gelde şimdi unut sevgili,

sanma ki geçer her an kolay
özlemler çekerlerken halay
varlığım yokluğuna mapus
yarınlar geleceğe kabus,

sanma ki ölür sevda denen
yaşar dün gibi içten içten
yangılara vesile olur
fark etmiyor ha ateş ha kor,

sanma ki ben benim yalandan
gerçek kuş tutsada ağzınlan
yine değişeceği yok gibi
küçülen dünyaya tabi,

sanma ki hatırlatmaz seni
tüm şiirlerimin ruh hali
sen varsın yok iken de varsın
yürekte denilen mekanın...

* Berlin , 14.11.2018 *

Talat Özgen