Ne desek hepsi boş
Ne yapsakta
Nafile,
Aynı insan
Aynı mekan
Niyeti de yok gibi
Hiç yok gibi
Sanki
Değişmeye değiştirmeye
Kendinden başlayarak
Ve
Nihayetinde sormam gerek
Bu iş
Nasıl olacak
Sen sen değil iken
Bende de ben,
Sanma ki
Becere/bile/ceğiz
Kendimizden uzaklaşarak
Birbirimize yabancılaşarak,

Bu
Yalana kurban olmak değil de ne
Gerçekler yerlerde sürünürler iken,
Sorarım sana
Papağandan
Ne farkımız
Var,
Anlat bana
Ne
Anlamı var
Bir ömürden
Sonsuzluğa uzanmanın
Geri geri giderek
Varamıyacağımızı bile bile,
Mantık neden dur demez ki
Yoksa elimizi kolumuzu
Tutan mı
Var
Dilimize
Prangalar mı vurulmuş
Bilmiyorum bilemiyorum,

Yanan yürekler cabası
Nice bacalar sönmüş
İsi miras gibi
Yarınlarımıza
Göz gözü
Görmüyor,
Tepiniyoruz meçulde
Açmışız ellerimizi
Boşa,
Boşuna
Boşluğa,
Neticesi bir hiçte bir yok
Bir yoka bir nokta,
Ne gelen var
Ne de giden,
Sanki
Umutsuz
Bir
Yolculuğa çıkmışız
Biz bizde
Kayıp,
Savrulsakta artık ne/ye ki fayda ...

Berlin, 30.12..2024

Talat Özgen