bumerang misali
ezberlenmiş, koşar adım
alnıma kazınır yılların iz’i
vira bismillah der demez güne
penceremde boy verir hasretin şavkı
dolanır mevsimlerime


daldığım her sokak
şu doğan gün,
şu akşamın grubu
her neşe, her dönence
bir g’ece/yarası



her terennüm
delibaş umutlarım
geleceğimin sorgusunda
her fal ez berim
kırk yıllık bir hatırla
gelmişimin geçmişimin



kuzgunlar üşüşür
ayın hüznü düşerken sulara
bir Çigan müziği kulaklarımda
İki parmak arası bir dünyada
gürül gürül bir hayat ben siz akıyor
içimde dante/l söküğü bir sızı


açmıyor
ne aşiyanda gülistan
ne hercai krizantem
hepsi hepsi
yadıma düşmüş bir anılar çığlığı



hüzünler yeşerip oğul veriyor
gergefinde sükût d/okuyor dilleri
çilegâhımda ş/akıyor yas bülbülleri
dem bu dem, gün be gün…



manşetlere sığmaz sesim
asparagas sayılır:
son havadis çanak-çömlek patlatıyor
ağaçlarda susmuş balonların çığlığı
bir göz bir gez arpacık
“elma dersem çık”
elma dersem çık!