Eksilmeden Eksiltmeden Yalnız Sende Kalacağım
Sessizlik, sensizlik
Bir de eklenince yalnızlık Nefessiz kaldı hecem. Hayali kalabalık içinde Çığlık çığlığa gecem... Soğuk, donuk... Demek ki; Yine üşüyeceğim ben, Mum alevinde yanan sabahım Yine gözyaşı dökecek... Ve elimde kalan bir tutam zaman O da yanıp bitecek! ... Belki Belki büyük bir karanlık Saracak etrafımı ıssız, ışıksız... Fırsat bu fırsat diyerek, İnecek geceme yavaş yavaş... Kilit vuracak özgürlüğüme; Alırken hoyrat yalnızlığımı elimden Çarpacak acımasızca bir kaç tokat Yalnızlığımın yüzüne yüzüne... İşte o zaman ben Ben yine baş kaldıracağım; İsyankar ilan edilip, Susmalarımın, susturulmalarımın Dünde kalmış yarınlarımın “ah”larıyla, Uzayan günlere sarkarak yeniden doğacağım! ... Başka bir hayatta kendimi bulacağım... Ve yarattığım o hayatta, yine seni seveceğim, Eksilmeden, eksiltmeden yalnız sende kalacağım... İçimi kanatan geçmişin acı kırıntılarıyla Barış ilan edeceğim... Yaşam kavgalarımdan olurken sen Pişmanlıklarından olmayacağım ben... Rukiye Çelik 06.05.2008 11:15:00 |
ne garip
yapacağım
edeceğim
gideceğim
hiç bir şey yapamazsınız
ta ki tamamen bitene kadar!
biter mi bilinmez
samimi bir şiirdi
sevgimle...