hiç bir şeyin doğal değilmiş meğer
boşuna ümit bağlamışım sana
yazık olmuş harcadığım eforlara
yazık olmuş duygularımdan yansıyan oluşumlara



ayan görünme bari
gönlün sisli ise
arzularımı mıcır gibi serme
makadam yollara
bir tatlı gülüşe
bir göz göze gelişe
nasılda inanmışım ben
nasılda kanmışım
o baştan savma yalanlara



sen tiynetsizin tekisin
işim olmaz seninle asla bir daha
bu kadar onursuz nasıl olabilirsin
ne hakkın var
insanların gururu ile
bu denli oynamaya



nelerimi kaybetmedim
bu dünyada nelerimi
bittim tükendim ama
ödün vermedim olumsuzluklara
kaybettim lakin yenilmedim
aldatıldım fakat hile düşünmedim
hiç bir zaman eksiklik etmedim kimseye
hep katkıda bulunmaya çalıştım
hep yardım elimi uzatım duçar kalanlara
alkış mı aldım
teşekkür mü gördüm
hiç önemli değil
her şeyi tevekkül ettim yaradana



bir başkası
benim yaşadıklarıma muhatap olsa idi eğer
sabır gösterebilir mi idi
bütün bu olanlara
ayağını yere sağlam basabilir mi idi
dik yürüyebilir mi idi ardın sıra



beterin beteri var
daima aşağılara bakacaksın aşağılara
iyi ki kendimi büsbütün kaybetmemişim
ıyi ki saplanıp kalmamışım
diz boyu çamurlara




her yağmur
ıslatacak bir zemin bulur kendine
her güneşse
aydınlatacak bir evren
bense
yazacak bir defter budum kedime
diyecek yok keyfekederime
yetmez mi?