Muteber bir sonun sevdalısıyım,
Yongasını yüreğin sonlandıran bir acının da
En yakın tanığı.
Huzura maya çaldım dün gece
Şiirin kaçıydı ki?

Dünden mütevellit bir iklimde
Kazan kaldıran ruhumun naşıydı aslında
İçlendiğime dair bir beka sunduğum
Fermanını ömrün dize dize savurduğum.

Makberin acısını duyup da geldim yanına
Sonramı unuttum
Çıkarın beni kayıtlardan,
Demenin mealiydi içimde aksayan sarnıç
Bir duanın indinde
Göğe baktım sakilce utanırken kendimden
Çözemediğim şifremle dondum kaldım işte
Elemin kareköküne gömdüm acıyı
Acı dedimse de adlandırmayın sakın ha
İçimdeki yarayı.

Altı üstü etten kemikten bir fani
Lakin içimdeki hücreler
Yüreğime diktiğim surelerde saklı ve kayıtlı
Elden geldiğince tabii hem sevmeye meyyal
Eksenimde
Sevmeden yaşamam nasıl ki aykırı doğama.
Sonramı da güncelledim seher vakti:
Oysa ne uyumuştum ne de uyanık:
Arafta bir sarkaç
Gidip gelirim gözü pek.

Aklım sizlere ömür
Tentesinde şiirin
Yastık yaptığım imgeler
Nasıl da ısıtır ruhumu.
Sonramı diledim Tanrıdan:
İstediğim değildi aslında
Son duam:
Gömdüğüm kamberleri
Nasıl ki yapmıştım baş tacı.

Bir düğündüm ben
Belki gün yüzü görmemiş bir çocuk gelin.
Bir düğümdüm ben
İçimdeki iplere takılı bedenim
Sallandırdığım düşlerdi aslında
Kursağımda kalan
Umudun değil
Afakanların bastığı bir ağaç dibi.

Oysaki sonlanmıştım dün gece:
Dün ise günümü öldürüp
Aşkımı haykırmıştım satırlara.
Hangi aşk?
Hangi yara?
Hangi ara düşmüştüm ben bu tuzağa?
Ne mutlu ki;
Ölmeden gün yüzüyle sevdim kendimce
Uzaklardan dua yolladığım
Yaşamadığım mutluluk hatırına.

Hatırlamıyorum sonrasını:
Andıklarımla değil
Ah ettiğime içimdeki yangını
Armağan ediyorum madem
Bir de sus pus geçen evrende
Saklı izafi yarıma…

Hani bulup buluşturduğum şunca şiir
Aslında içimdeki çocuktan aşırdığım
Aşk döngüsünde
Muhalif bir Leyla.
Uzaktan sarıldığım
Uzun uzadıya sevip
Dillendirmeye dahi kıyamazken…

Saklımda gizliyim;
Gizimde hep densiz bir şifreyim
Mutluluğun göğe tanıklığında
Gök özürlü yalanlardan uzak
Dinlemeye aldığım iç sesin
Huzura dönük yüzünde kelimelerin
Sevdiğim kadar mutluyum.

Şiir dilinde bir kareyim
İçimdeki üçgenleri yıktığım
Acıları açılarla eşleştirdiğim
Hangi zümreyse yüzü kötüye dönük
Varsın kalayım ben bir başıma.

Dönendiğim evrenin
En münferit ve cimri cümlesi;
Tek kelimeden ibaret bir dua
Sadece O’nun tanıklığında.

G/öğün sitemi
Aralıklı düşüşlerin yenilgisi…
Tohum atılası düşlerin tesellisi yine
Yorgun zamanların teyidi.

Bir acıda saklı genişlik
Bir de lal sukutun surelerinde
Gıyabında ömrün derinlerde vuku bulan…
Soytarı bir sitem
Namert gölgelerden yansıyan
Bir edimde oturup arpacık kumrusu gibi
Dünü ne amaçla yâd eden…

Hayli yırtıcı bir kuş misali
Paralel koğuşlarda müebbet yiyen
Özlemlerin çocuksu sevinçleri
İzahı olsa keşke adabın
Bazen koyuverdiğimiz yorgun yılların
Sus payı verilen her söylemde
Ansızın yaptığımız o satır başı:
Ne kudretin ne yenilginin
Olsa keşke tek bir sureti.

Öğün arası acıkan nefsin
Derbeder vazgeçişlerin
İndinde rahmetin…
Ne gam oysa!
Yalandan seven yarenin küskün temsili
Zamandan ırak düşlerde
Mekân özürlü hayallerde
Vaka değil vakit kaybı çoğu zaman
Sevip arkası gelmeyen
Bu denli yorgun bedellerin.

Kayıp olsa da umut
Saklı kanatlarında
Ölümü gözleyen yaşlı bir kuş gibi…
Kazanım babında bir bir kürediğimiz hüznün
Meali hep mi yarından yana temenni?

Hani olur da yarası iyi olur, dercesine
Öpüp başımıza koyduğum rahmetin
Hücrelerimize sirayet eden kutsallığın dirayeti
Adeta bir heves
Azımsanmayacak bir nefes
Olmadık gölgelerde
Sahiplendiğimiz yüreğin tecelli bulduğu
Her hikâyede.

Yalarken evren göğün bulutlarını
Kaybolan eğrilerde
Yürümek başı dik bir güvercinden nasiplendiğimiz
O yaşama içgüdüsü.
Yırtık yakasında yenilginin
Adeta bir broş içimizdeki hezimet
Ve apansız açan güneşin hicvinde
Yeniden doğmak kadar asil bir tepki
Ağzımızdan çıkan her hece.

Hele ki sukutun dibine vurmuşken
Dünyaya geldik geleli
Ve gitmeden son bir kez:
Seni sevdim, diyebilmek
Ne uğruna neydi kim bilir
Dokunmayan ruhuma?
Son bir gayret
Garipsenen doğasında fani yüreğin
Sonsuzu ekmek içindeki bahçeye.