Sen
kıtlık yaşayan bir şehrin sakinleri
yağmur duasında bulunurken, benim duam’da sen vardın. seni her andığımda bereketlenen, toprağım suya ihtiyaç duymuyordu. mürekkebinde kan damlatan, kalemin kederi sensin. şizofreni dalgaların gazabını, çağıran kelamım, seni doğa üstü bir peri gibi anlatır. ey kanser kesilen ahı’mın bulunmayan ilacı, cerrah’ların bile hayret ettiği teşhis edilemeyen ağrı, seni anlatan siir’lerin her kelimesi bin sancı. ben Zümrüdüanka değilim Gaffar’ın kulu Hüseyn’im. verilen bir can’ki oda emanet, sana bağlıdır kopana dek kıyamet. H.H |
bulunmayan ilacı,”
Kaleminize sağlık...