Gecenin bir vaktinde bölünür uykularım,
Çığlıkla geçen zaman can alıyor canımdan.
Demir prangalardan kurtulan korkularım,
Şimdi gezip duruyor damarda ki kanımdan.

Perdenin arasından inceden sızan ışık,
Duvarda izler çizer hepsi karmakarışık,
Gündüze küsen rüzgar, gece ile barışık!
Nefesini üflüyor, daima sol yanımdan.

Gülmeyen bahtım gibi, kara gecenin rengi,
Tavandaki ışıklar, sanki raks eden çengi,
Benim için yapıyor, iyiyle kötü cengi,
Çıka geldi pir peri, sustum heyecanımdan.

Sarsıldı sandım dünya, ayaklarım kayıyor,
Durmaya söz veriyor, daha sonra cayıyor,
Saatin yelkovanı kalan ömrü sayıyor,
Numuneler alıyor, her günüm, her anımdan.

Bütün lambalar sönük, ay buluta gizlenmiş,
Yıkıp geçen fırtına sabaha karşı dinmiş,
Korkuların tamamı şimdi üst üste binmiş,
Daima yapıştılar, aldılar ihsanımdan.

Ufukta bir beyazlık, şafak sökmeye yakın,
Gözlerim kan çanağı, yorgun halime bakın!
Beynimdeki vehimler biraz yalnız bırakın!
Hiç ayrılmadınız ki, çaldınız irfanımdan.



Sabri Koca


*çengi: çalgı eşliğinde oynayan kadın
*ihsan: iyilik, lütuf
*vehim: yersiz düşünce, kuruntu, evham
*irfan: bilme, anlama, gerçeği sezme, kavrama gücü