NEFRETSeninle bitmeliydi düşlerim, Hep ’sen’ olmalıydın şiirlerimde, Kadehlerimde, bir dikişte bitirmeliydim seni Ve sen, Hemen, kendiliğinden dolmalıydın. Sen, gözkapaklarını kaldırıp, Ben, kirpiklerinin gölgesine dalınca Bütün şarkılar benim olmalıydı. Sık sık kaybedebilmeliydim seni, Kâh Fildişi Sahillerinin beyaz mehtabında, Kâh Mercan Adalarının ter kokan şehvet gecelerinde Geceyarıları seni aramalıydım; Unutulmak korkusu olmamalıydı içimde... Beraber götürmemeliydin dünyamızı, Böyle, hepten yalnız koymamalıydın beni; Birşeyler bırakmalıydın bana Ya gözyaşlarını, ya İstanbul’u, ya bir selâm... Yabancı gözlerle bakışmamalıydık birgün, Seninle bitmeliydi diyorum seninle başlayan düşlerim. Yudum yudum yokluğunu içiyorum şimdi kadehlerden Ve seni hatırlatan tüm çiçeklerden Nefret ediyorum... (1962) Ünal Beşkese |