Buhran
Uyuklayıp geçen zamana üzülmek
Ne çocuksu bir buhran ? San/ki güneş doğmadı Akşam olmadı Sesler kulağını tırmalamadı Ahşap kapı gıcırdamadı ... Hepsi çok mu gerçek duyduklarının Rüya denilen gerçekse ya ? Hayal denilen yahut Kendini en sessiz mekâna da gönderebilirsin En köpük buluta da ... Salıncağın gökkuşağının yeşili olur belki Issızbir çölden Mavi bir deryaya varırsın Bilmedigin uyduruk bi melodiyle Sıralı dizilmiş sokak fenerleriyle şarkılar söylersin ... Yıldız semasının keyfiyle Çimlere uzanıp sohbet edersin hepsiyle ... Sokakları ayrı mevsimlere çıkar şehrinin Lale kırmızısı elbiseni üstüne geçirirsin Dizlerini büküp kardelen çiçeğini seversin... Hüznü nehre bırak Ardından bembeyaz sayfana bak Ömrün boyu çok uzun değil Uyukla geçsin! zaman bırak... Aybüke |