CIVIL CIVIL
Enerjiyle dolu, neşe içinde
Parkta cıvıl cıvıl, oynar çocuklar. Bağlasanız bile, durmaz yerinde Bir sağa, bir sola; koşar çocuklar. Öyle onurlu ki, başını eğmez Bulut gibi gözü, dolsa da yağmaz Hiper aktiflikten, kabına sığmaz Pınar gibi kaynar, taşar çocuklar. İnadı tuttu mu, dikine gider? Bununla yetinmez, yerleri dider(*) Yaşının gereği, hareket eder Daha çok sevinçten, coşar çocuklar. İşine gelmezse, ağıt türetir O zaman kulaktan, tut hata getir Kendince yol bulup, çözüm üretir Konan engeller, aşar çocuklar. Onu daha fazla, zorlamayınız Yaşı küçük diye, horlamayınız Suçunu görünce, parlamayınız Kendi çocukluğun, yaşar çocuklar… 09/09/’18 Hanifi KARA (*) Ditme: (Mah.) Yeri deşme… |
Güzel bir şiirdi.