Kutsallığın doğasında şiirler öykünmekle meşgul…
Ritmi olmayan hangi kalpte saklı ki
Günyüzü görmüş bir şiir?
Alacaklı olduğu aşka da münazaralar sunan
Beyitlerin gölgesine serilmiş bir şair edasıyla
Sektiğim değil ektiğim düşlerim…
Hem de çatı katında yalnızlığın
Yaşın tesellisi yas’a muadil bir hıçkırık.

Kelimelerin mizacında hep yenilgi
Bakir sularda açan nilüfer çiçeğinin erbabı
Aslında sevginin büyüteci.
Büyülü atmosferlerin şakıyan imgeleri…
Somurtuk bir nüans:
Şaibeli sevgilerden aldığı tadı değişmez belki de
Kimi şairi ölüm öncesi
Hecelerken son dizeyi:
Adeta bir sure belki hiçliğin dokusunda
Yanlı bir hikâye:
Kahramanı en baştan yenik düşmüş hayata
Gazabı olsa olsa hayallerin
Deli fıtratında seğiren gözün temsilcisi
Her kırpış adeta
Flörtöz bir edayla
Kuş kondurduğu bir şiirden nemalanıp
Yine yüreğin yasası en muteber hüzün.

Belki kayıplarda şairin yetisi
Belki yetim dizelerin öncüsü sair özlem
Konuşlu olsa olsa yârin yaşattığı
O devasa acıda bir bir örtüşen
Mağlubiyetin esiri kendince
Hükmettiği ömür
Oysaki en patavatsız sunumu kaderin
Varsa yoksa mevsimin ikircikli düşleri.

Nazarında bir ikilem doğan yine
Yüreğin ikliminden:
Hazandan yana olsa derdi ne ala!
Varsa yoksa Eylül düşlerin,
Sevgilinin peşinde sarı bir yaprak
Saçlarına takılı o revnak toka
Göğün de rahmeti name name yağarken
Şairin kar yüklü tepesine.

Kükreyen bağnaz bulutlar:
Aşkın cefası elem yüklü kanatlar
Varlık hepten şaibeli:
Metazori bir gülümsemeyi bile esirgerken Tanrı.
Suretlerde şahikanın sancısı:
Sevgilini nazarında efil efil esen iklimin teninde
Doğurgan bir acı…

Hakkın sunumu madem
İçli dışlı olmak başımızın gözümüzün üstüne
Matemin dolgusunda
Siyah beyaz bir eda:
İnkârı olsa olsa hazanın
Oysaki en muteber hüzün
Yeknesak kelamdan damlayan…

Dik başlı acılarla örtülü
Göğün dokusuna eşlik eden
O beyazımsı tül:
Ne şehrin akı
Ne şairin duvağı:
Elde kalan sadece dünün reva gördüğü
Masumiyetin yine dünden miras beyazı.

Aksayan bir ritm:
Varla yok arası döngüde hengâme
Kayıtlı her imge ait olduğu satıra
Oysaki büyülü bir rota izafi döngüde kutsanan
Satırları yalayıp yutan bir öğrenci edası:
Kestirmeden bir cümle:
Hayatın öğüttüğü değil
Benliğin övündüğü günce.