HÜZÜN KOKUYOR AKŞAM
Hüzün kokuyor akşam, şiirin dizesinde
Nasıl sevinsin yürek, güneş sensiz batarken Şırıl şırıl su sesi, pınarın gözesinde Mutlu mu bak sevenin, bu kalp sensiz atarken Hüzün kokuyor akşam, bir yanda mavi deniz Aşkı yudumluyorken, özlem dolu bendeniz Biz ki aynı sevda da, ayrı ruh, tek bedeniz Senin eşsiz cemalin, gözlerimde tüterken Hüzün kokuyor akşam, bulutun gölgesinde Koku salan kızıl gül, sarhoş bülbül sesinde Tutkunum, vurgun yedim, sevmenin ötesinde Zaman gece yarısı, yeni bir gün biterken Hüzün kokuyor akşam, sazlar bile bak suskun Ben yıllara küskünüm, yıllar da bana küskün Yüreğim buz tuttukça, hava soğuk ve keskin Başta vuslatsız sevda, tek başına yeterken Hüzün kokuyor akşam, keman nasıl inliyor Her seven yürek gibi, gönül onu dinliyor Yürek yangınlarımı, sanki herkes anlıyor Zavallı gençliğimi, koşan zaman yutarken Hüzün kokuyor akşam, bu kentin her yerinde Neden iflah olmuyor, yaralar çok derinde Başım nasıl ağrıyor, her sabahın köründe Bu sevda neye yarar, sancılarım tutarken Hüzün kokuyor akşam, Lüzumsuz kaleminde Yürekteki sevdanın, burcun da âleminde Neler saklıdır neler, sevgili kelamında Hasret yetiyor zaten, bir de ah-ı tutarken Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |