NE HAYALLER KURDUM BEN
Böylesi bir sevdayı, bitirdim diyemezsin
Senli yarınlar için, ne hayaller kurdum ben Ayrılık gömleğini, gizlice giyemezsin Aşk denilen hedefi, on ikiden vurdum ben Volkanlaşan duygular, yüreğime dolacak Kötü bağlandın dedim, bunun sonu n’olacak Onsuz yapamaz oldun, o canan mı olacak Sevip, sevmediğini, deli gönle sordum ben Bana yüklediklerin, sadece bir ithamdı Aşk denilen bu duygu, Hâk’tan bize iktamdı Kendime olmasa da, sana güvenim tamdı Hayır ile şerri de, her gün hayra yordum ben Sevecendim her zaman, sanma gülümsemedim Seni ne çok sevdim ben, ölürüm diyemedim Ne git dedim ben sana, ne de gitme demedim Vicdan muhasebende, tam orada durdum ben Sevda denen bu yolda, bu gözler neler gördü Tutkuyla bakan gözler, sevgiden yumak ördü Özgür düşüncen gibi, duyguların özgürdü Esaret zincirini, tam ortadan kırdım ben Çileli geçen ömrüm, acılarla dolsa da Koklanmayan kızıl gül, hicabından solsa da Nazar eden kıskanan, çevrende çok olsa da Eller ne derse desin, gülüm sana yârdım ben Lüzumsuz’un başında, saçın okşayan yeldin Ayrılık sofrasında, gözlerimde hep seldin Öyle değerliydin ki, sen cihana bedeldin Gönlünde her yarayı, ellerimle sardım ben Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |