sen kitapsın belki
o kitabe


sen söz sanatı
o
hutbe..


aynı sahne verirdi rol sırasını
bir dizi kulis
faaliyet yürütürdü gizlice


senin ışığın vardı belki
onun ışıkta beliren cevheri


ibadete yeni açılan mabedin kurdelesini kesmek gibiydi
tapınmak için gereken inanç
gözlerden kalbe inen
ayetler gibiydi


sen şövalye istedin tapınağına
o,
kıyam etmemi


sarı,
suçluluk duyacak renkti o zamanlar
saçlarınız omuzlarınıza değecek kadar uzatırdı en fazla
pişmanlığın ucunu


seninki açıktı
onunki koyu
tıpkı göz boyayan yeşiliniz gibi


Sezai isyan etmemişti henüz
Sezen,hiç eskimezdi
ve kapınıza her akşam bıraktığım gül
şarkı diye söylenirdi


kahveye bağımlı değildim
güzel bakan bir çift göz için
hamak kurmazdım arasında


ama bilirsiniz
hayır demem çaya


yeter ki okunmaya müsait olsun
bakışlardaki anlam


bir tahta masa
muhabbet dolu iki bardak


kaşık sesi gelsin kafi
şekeri, tadına ayırana dek..