ateş çemberikırmızıyı mesken tuttum kendime kaybettiğim anların telâşesindeyim sanırım bi-r ikindi gölgesine sığınmaya çalışan kum tanesi misali çaresizlik diz boyu hayat da bir ateş çemberi zaten dön dolaş hep aynı terane kana susamış tarifsiz bir sancı yumağını başımda taşıyorum sanki d’okundukça kana bulanıyor ellerim musallaya çevrildi yüzüm buz kesiyor ardı bilinmeyen yolların imi üstelik yeni bir rehavetin kapısını aralıyor kılı kırk yarmışlığım -kırkında da aynı acı ayracından bölünmüş bir öykü tutturdum dilime az önce gülüşü talan edilmiş bir viraneye hapsedilmekten yorgun ve zamanın ardında kalmaya müptela sadece tespih tanelerinden avuçlara dökülen dünlerin kanaması dursun yeter bana sarmalıyım neticede sükunetle öptüğüm yaraları insafsız kasırgalarda tutuşan eteklerim duyusunu yitirmiş kızıl günahların alevinde ölmeli ...bitti kuzeyinkızı/benbendengeçerken |