ANA YÜREĞİ

İyi niyet umudu, umut insanı taşır
Yaşamın avucundan göğe savrulan tüyüz
Açık elin nidası yerden arşa ulaşır
Egomuza sorarsak biz ki bulunmaz Bey’iz

Analar ah! analar huzurun perhizinde
Böldüğü uykularda yavru yatar, can yatar
Amansız yürüyorlar dönencenin izinde
Merhamet eşliğinde kendi yolunu tutar

Biz bizleri överken dalga geçer gelecek
Hikayesi aynıdır başa düşen ak telin
Can taşırsa sinede ha insan ha bir böcek
Aynı yere çıkıyor çizdiği yol pergelin

Cehalet ayrı şeydir ölçülmez okumakla
Cirit oynamak için yer fazla, saha fazla
Profluk tezlerini yine kendine sakla
Alimin öldürdüğü çobandan daha fazla

Toprak ana kendini yine kendi alıyor
Yüreğe in "cancağız" göz gammaz, ayna gammaz
Ahiret azığın da bir tek takva kalıyor
Biz canbazız desek de hayat bizden de canbaz

Nizam ahenk içinde her canlı ödevinde
Değirmen öğütüyor, Dünya denen geviş de
Son nefesi verirken en son huzur evinde
"Evlat" diye haykırır ana yüreği işte

Ahmet Çiftci 25-08-2018