Artık şarkılara kaldı vedamız
Vuslat kapısını, aç diyemem ki
Asumana ağdı, bizim sedamız
Yol verip, göklere uç diyemem ki.

Seven sevdiğini, canıyla sever
Aşığın feryadı, ta arşa değer
Üstümüze yağan, kaderse eğer
Bulutlara, ömür biç diyemem ki.

Katımda yer eden, derin izlere
Beni esir eden, türlü nazlara
Hasretle karışık, acı sözlere
El sallayıp sana, geç diyemem ki.

Elden gelmeyince, döndü kaygıya
Lâyıksın indimde, sonsuz saygıya
Kan emek verdiğim, kutsal duyguya
Gönülden gönüle, göç diyemem ki.

Bırak günlerimi senle sayayım
Uğruna bin defa, başlar koyayım
Her şeyden ötesin, nasıl kıyayım
Zehir kadehinden, iç diyemem ki.

Gönderme ne olur, veda buseni
Bana kefen olsun, giy elbiseni
Çok mu kolay buldum, a gülüm seni
Tutmadığım tele, saç diyemem ki.

Necati son demde, erdi yaşına
“ölümüne” yazdı mezar taşına
İnciler dizdirdi, taktı başına
İçinde sen yoksan, taç diyemem ki.

Necati OCAKCI
03.08.2018 K. Teli –ANTALYA-