HARAP İSTANBUL
Dün yine tepeden baktım İstanbul.
Denizde dalga yok, martı sesi yok. Yeşiller betona teslim edilmiş. At kişnemesi yok, dal gölgesi yok. Dün yine bir garip baktım istanbul. Gökdelenin gölgesinde kalmış minarelerin, Surların bozulmuş o eski heybeti, Kaldırımları doldurmuş işsiz avareler. Dün yine mahzun baktım istanbul. Sultanahmet ıssız, Ayasofya garip, Ne tarafa baksam şaşkın istanbul. Bir meçhule doğru giden kalabalık. Dün yine son kez baktım istanbul. Çökmüş enkazın altında ağlayan şehir. Dilin söylemesi bitmiş zincirdeki mahkum. Harap olmuş yere tek harabe denir. |
çünkü bu kent öylesine füsunkar ki,
ismi yetiyor sanırım...ama şiir bir gerçek ve
gerçeklerin saklanamadığı da bir gerçek.
kıymasalardı keşke 1965-70 arası üniversite okuduğum yıllarda ki o bakir İstanbul'a...
tebrikler ve saygılar sunuyorum gerçekleri yazan saygın kaleme...