varlığın anlamı nasıl bir yağmak -ki
ay gibi açınca yüzün
susan kelimeler..
okundukça sırlanan gözlerinde bulut
rengârenk aurasında gecede örtülür

zaman üşür ve kızıllaşır
gülkurusu dudağında yalnızlık büyür
kayıp giderken herşey
alnında bekleyen handan ölür..

-yokluğa dayanmış kıymet nedir
kalbi sırlı tutan ne?-

bekleyişte gül olman..
ve yetişirken o güle
harâb olmak, hemhâl olmak
varlığı susuz bîdîl olmak

çünkü şarkılı denizler sesin..

unutma ki
’lâ tahzen..’ buyuruyor Yaradan
ve ’her zorla bir kolaylık vardır’
çünkü evrenin insana sığmaz hikmetleri vardır
çünkü gökte bir yıldızla zenginleşen çölde
zevâlimi öpen kutlu gözyaşın vardır

ve o büyük kapılar
şefkatin anahtarıyla açılır
kalpte rikkat dilde merâsîn dualar
gökleri avuçlayan
bir kırık diz üstünde imdâdın vardır
çünkü sevmek nasılsa harlı bir duadır



bu mutsuzluk çağı
ve yorgunların
dinlenmeyen sessizliğinde
yüzünyüzümeyakın..
-dile, yalnız benim bakışımla gölgelensin-

üzüntülerle yanında elbirliği suretlerin
parçalanışı böyle hazin
durgun nehirler aklında birbirine karıştığında
onlara söyle herşeyin fazla öldüğünü
belki hiç, kimse kalmamıştır..

çünkü
insanın seveni vardır