Aramayın Beni...
sanki annemin karnından değil
kemanın çiçeklere duyduğu aşktan doğmuşum aramayın beni saatlerin asılı olduğu evlerde ayakkabıların mecburi istikametlere yürüdüğü şehirlerde ruhumun gölgesi düşmez kaldırımlara gövdemin uykulara daldığı yerlerde salamadım köklerimi güçlü bir kaosun dingin renkleriyim bir piyano konçertosunun kalbindeki gizli dere o derede süzülen kuğunun gözlerindeki siyah büyü ve yağmurun mutluluğa uyandırdığı düşlerin aynasıyım... aramayın beni para hışırtısında kravatların çimen kokusunu örttüğü yerlerde kaçarken zamanın avlusunda tökezlemiş firariyim bırakın ellerimi, yüreğimi kavrayın ve denizlerin sonsuzluğa vuran dalgalarına gömün adımı... ✒T.Y. |
Şiiriniz yine çok güzeldi yüreğinize gam, keder değmesin...
Kutlarım..
........................................ Saygı ve Selamlar..